Lovezone

Niektórzy ludzie chodzą do księdza, inni zwracają się ku poezji, ja chodzę do moich przyjaciół. – Virginia Woolf

Martin Seligman uważa nawiązywanie długotrwałych, szczerych relacji (w modelu PERMA) za jedną z wytycznych zadowolenia z życia, Arystotelejskiej eudajmonii – zrównoważonego zaspokojenia wszystkich swoich potrzeb cielesnych jak i duchowych.

Abraham Maslov w opisanym przez siebie wzorze hierarchii potrzeb uwzględnił poza fizjologią: bezpieczeństwo, przynależność (miłość), szacunek, uznanie i samorealizację.

“Codziennie podejmujemy wiele różnych działań. Gdy jesteśmy spragnieni – sięgamy po szklankę wody, gdy jest nam zimno – zakładamy sweter, gdy mamy ochotę z kimś porozmawiać – spotykamy się z przyjaciółmi, gdy chcemy komuś zaimponować – staramy się zrobić coś, co innym sprawia trudność. Kiedy natomiast robimy coś tylko dla siebie, nie zależy nam na pochwałach innych osób, a jedynie na tym, by mieć poczucie, że się rozwijamy. Każde z tych działań zaspokaja jakieś potrzeby.”1

Według Maslova ludzie zaspokajają swoje potrzeby w określonej kolejności. Jeżeli nie są zaspokojone potrzeby znajdujące się na niższych piętrach piramidy, to nie jest możliwe zaspokojenie potrzeb znajdujących się wyżej.1

Myślę, że dzięki przyjaźni możemy osiągnąć wiele, a dzięki miłości wszystko. Czujemy się bezpiecznie, bo mam w kimś oparcie. Ktoś nas akceptuje i stara się zrozumieć, więc odczuwamy przynależność. Szanujemy poglądy drugiej osoby i oczekujemy, że ta osoba będzie nas szanowała. Dodatkowo, przyjaciel, czy przyjaciółka może nam pomóc odnaleźć w nas wartości, które inni też szanują i uważają za nobliwe i dzięki temu wsparciu łatwiej nam je rozwijać.

Według Maslova to nie wynika z naszej chęci, a raczej z biologii. Jak powiedział William Shakespeare,

“Miłość, choć ślepa i głucha, Idzie gdzie zechce i czego chce słucha.”

Nie jest do końca tak, że wybieramy sobie partnerkę lub partnera. Myślę, że to pociąga też za sobą potrzebę samorealizacji, znowu cytując być może najbardziej znanego wieszcza wszechczasów, “miłość umie wykonać wszystko, na co się odważy”. Wydaje mi się, że Szekspir chciał zwrócić uwagę na motywację jaką daje nam miłość, pomoc w samorealizacji.  Ten pierwiastek romantyczny pomaga nam zaspokoić  najważniejszą z potrzeb, fizjologię, jednak przyjaciel, czy przyjaciółka też może  przytulić, przybić piątkę, czy położyć rękę na ramieniu. Z biologicznego punktu widzenia każdy potrzebuje czułości. Różnego rodzaju patologie rodzą się z tego, gdy np. dziecko nie jest akceptowane w grupie, nie potrafi się przystosować, zamyka się w sobie, właśnie wtedy rodzi się w nim nieufność w stosunku do ludzi, którą później przejawia w wieku dorosłym. Gdy jest zmuszone do interakcji czuje się niepewnie, dlatego, jak tylko kończy się obowiązek chodzenia do szkoły, czy często narzucona presja ukończenia studiów, taka osoba może chcieć spędzać większość czasu sama ze sobą.

Brak chęci kontaktu z innymi ludźmi jest patologią, czyli pewną nieprawidłowością w funkcjonowaniu jednostki w społeczeństwie. Rzecz w tym, że zaufanie to bardzo delikatna sprawa. Jak opiniują w książce Trust Works!: Four Keys to Building Lasting Relationships, Ken Blanchard, Cynthia Olmstead i Martha Lawrence, zaufanie buduje się bardzo długo, a można je zniszczyć w przeciągu zaledwie kilku minut. Wystarczy tak naprawdę jedna sytuacja w której się na kimś zawiedziemy i nagle nie ma znaczenia jak długo trwała nasza relacja. Nie twierdzę, że należy się poddawać, uważam jednak, że nie należy podtrzymywać relacji na siłę, tylko ze względu na czas jaki tej relacji poświęciliśmy. To jak tkwić w pracy, której nie znosimy, z nadzieją, że będzie lepiej. Wszystko fajnie ale dlaczego miałoby być lepiej, skoro zwykle bywa coraz gorzej? Pewna doza neurotyczności w naszym życiu jest potrzebna, nie możemy zakładać, że wszystko się uda, skrajności są po prostu złe.

Hiszpański pisarz Miguel de Cervantes Saavedra napisał, że

“każdy jest synem swoich czynów”

Każdy powinien być rozliczany z tego co robi, bo ostatecznie, liczą się czyny, a nie słowa. Jak opiniuje harwardzki psycholog Tal Ben Shahar trzeba znaleźć równowagę pomiędzy rzeczami, które pomagają nam realizować nasz potencjał i rzeczami, które po prostu sprawiają nam przyjemność. Suzann Pileggi Pawelski i James O. Pawelski w książce Happy Together: Using the Science of Positive Psychology to Build Love That Lasts wskazują na to, że bycie szczęśliwym w związku to jedna z największych radości życia. Czy Beatelsi mieli rację śpiewając, “all you need is love”? Myślę, że trochę uprościli rzeczywistość. Potrzebujemy też dobrego snu, diety, rozwoju cielesnego, mentalnego i duchowego. Jednak na pewno jest łatwiej, gdy kogoś kochamy i ten ktoś nas kocha.

Bibliografia:

1. ABC przedsiębiorczości, Bartosz Majewski, Albert Tomaszewski

2. Romeo i Julia, William Shakespeare

3. Trust Works!: Four Keys to Building Lasting Relationships, Ken Blanchard, Cynthia Olmstead i Martha Lawrence

4. Happy Together: Using the Science of Positive Psychology to Build Love That Lasts, Suzann Pileggi Pawelski i James O. Pawelski

5. Don Kichot, Miguel de Cervantes Saavedra